چند روزیست از شهرالله الاکبرجدا شدم .دلم بهانه اش را میگیرد. سحر که میشود آشفته حال میشوم از دوری دعایش وغروب که میشود دلتنگ افطار وراز ونیازش..اصلا بوی ماه رمضان بوی دیگری وهوایش هوای دیگری بود.لطافت دلها ،اشک دیده ،لبان خشکیده وهمه چیز مهیا بود برای انسانیت یک انسان.آیا در شب قدر تقدیرم شدکه سال دیگر بتوانم در آغوش بگیرم ماه رحمت را وآنرا با تک تک سلولهای بدنم حس کنم و……نمیدانم اما امیدوارم