شب میلاد نور است.شب جشن وسرور است .شب میلاد آقا حسین بن بتول است.شب عشق وشب نور ،شب،شادی ،شب شور. شب حب بر حسین است.شبی که اندرآنشب علی را نور عین است.میلاد نور مبارک

خانه دوست کجاست.دوست درخانه چراست.جایگاهش والاست.برتراز عرض وسماست.خواهم اندر خانه او پا گذارم .پا چرادل را بصد سودا سپارم.یاربادل خواهد از من تا رها گردانم از غم . این وجود خوار واین عبد مسلم.تاکه درپیشش نشینم.دست بر دستش گذارم.بوسه بر رویش زنم من.تا که جای بوسه راهمواره در خاطر سپارم.در کنارش رام گردم.فارغ از آلام گردم.یا که از مستی بویش .عکسی از روی نکویش در سرای دل گذارم.

مبارک باشد این عیدالهی .کند گر صاحب آن یک نگاهی.ببخشایدمرا دراین رجب ماه.عجب فرخنده روز وشاد ماهی.به پایان آمد این ماه خدایی.به دنبالش روم هرچند گاهی.بیامرزا الهی والدینم.اگر بنموده اند گاهی گناهی.دل ما را بحق حضرت دوست .ببراندر حراهرچند ماهی.الهی یا الهی یا الهی.الهی یا الهی یا الهی.

الهی توخود میدانی که درمانده ام ،دستم گیرومرا از گرداب ظلمت گناه بیرون ببر ودر انوار رحمت ومغفرتت غرق نما.آمین یارب العلمین.